در زمان‌های گذشته اکثریت افراد جامعه تحصیل کرده نبودند. کاربرد زبان آن‌ها صرفا از طریق «شمّ زبانی» صورت می‌گرفت. این شم زبانی می‌توانست کاربرد زبان را در سطح بسیار قوی کنترل کند.
با مطرح شدن تحصیل و نوشتار، در واقع، زبان وارد مرحله‌ی خاصی شده است. یعنی، در کنار «شمّ زبانی» قراردادهای نوشتاری و گرامری نیز مطرح شده است. هرکسی برای نوشتن مطلبی حتی در زبان مادری نیز بایستی در کلاس‌های درس شرکت کند.
اما نکته‌ی اساسی در اینجاست که طرز برخورد گرامری [تدوین شده در بیش از دو هزار سال پیش در یونان]، جوابـگوی نیازهای شناختی روزگار ما نیست. از این رو، یادگیرنده، به‌نـحوی گرفتار بـحرانی شدگی ادراکی از ساختار زبان می‌شود.
دیدگاه‌ها (0)